Mitsu no Yoake

Stare porzekadło mówi "Nigdy nie oceniaj książki po okładce.". Mimo tego, iż cały czas powtarzam sobie te słowa podejmując się jakiejkolwiek oceny, to często zdarza mi się odstępstwo od tej reguły. Mitsu no Yoake było właśnie takim "skokiem w bok". Utwór ten będący openingiem drugiej serii Spice and Wolf wywarł na mnie tak złe pierwsze wrażenie, iż - przyznam się bez bicia - czołówkę z premedytacją przewijałem. Jednakże pierwsze wra- żenie naprawdę lubi wprowadzić w błąd i po raz kolejny doświadczyłem tego na własnej skórze.

Singel Mitsu no Yoake jest tak naprawdę dziełem jednej osoby - Akino Arai, która skomponowała muzykę dla wszystkich utworów i napisała słowa do trzech z nich. Warto też wspomnieć, iż jest ona także wokalistką, a w Ekleipsis i Monday, Tuesday Arai usłyszymy również przy fortepianie. Jedyną osobą wymienioną na liście twórców obok wokalistki/tekściarki/kompozytorki jest Hisaaki Hogari odpowiedzialny za aranżację.

Jak już wcześniej wspominałem, tytułowa piosenka wywarła na mnie z początku okropne wrażnie. Już pierwsze dźwięki nie napawały mnie optymizmem, a dalsza część potwierdziła tylko moje obawy. Jazgot, skrzeczenie i wszystko co najgorsze. Jednakże kiedy w ręce wpadła mi pełna, nie obcięta na potrzeby czołówki wersja, Mitsu no Yoake najzwyczajniej w świecie spodobało mi się. Dzisiaj kompozycja ta jest jedną z moich ulubionych, wykorzystanych na potrzeby openingu. Wokal, który wcześniej był dla mnie zwykłym wyciem, stał się miły i przyjemny w odbiorze, a pobrzmiewające w tle skrzypce bardzo przypadły mi do gustu. Utwór ten trzyma klimat całej serii i w tej chwili nie wyobrażam sobie, aby coś mogło go zastąpić.

W przypadku singli, na których wydawane są pełne wersje openingów zazwyczaj znajdziemy cztery utwory: opening, utwór bonusowy tego samego artysty oraz dwie wersje karaoke. Wspominam o tym, ponieważ Mitsu No Yoake jest pod tym względem dosyć nietypowy. Na singlu tym owszem, znajdziemy cztery kompozycje, ale aż trzy z nich są "pełnoprawnymi" utworami.

Ekleipsis, czyli pierwszy z bonusów, to prosta, acz udana piosenka. Głos Arai, fortepian, gitary (na moje ucho akustyczna i elektryczne) oraz parę elektronicznych efektów - niczego więcej tutaj nie uświadczymy. Monday, Tuesday natomiast jest mieszanką wielu, głównie elektronicznych, instrumentów. Usłyszymy tutaj m.in. gitarę akustyczną i elektryczną, fortepian czy też elektroniczną perkusję. Sam utwór, mimo iż nadal spokojny, jest wyraźnie rytmiczniejszy i sporo szybszy od poprzednika.

Myślę, iż Mitsu no Yoake dobrze sprawuje się jako opening takiej serii jak Spice and Wolf, chociaż w moim odczuciu Tabi no Tochuu z zadania tego wywiązuje się troszkę lepiej. Utwory bonusowe są wcale niezłe, a singla słucha się bardzo przyjemnie jako osobnej całości. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko polecić ów pozycję.

Subiektywna ocena: +4/10